Het gebeurde op een winterse dag. Verse sneeuw, strakblauwe lucht, stralende zon. Het bospaadje slingerde omhoog en ik moest goed opletten waar ik mijn voeten neerzette. Door de sneeuw en de gladheid kon ik me niet aan mijn hardloopschema houden. Ik liep beduidend langzamer dan voorgeschreven en daar baalde ik van.
Het balen duurde misschien 10 seconden, of 20. Tot ik ineens overweldigd werd door… ja, alles tegelijk. De warmte van de zon pal in mijn gezicht en tegelijkertijd de kou, die mijn huid deed tintelen.De intens blauwe kleur van de lucht. De intens witte schittering van de sneeuw. Het krakende geluid onder mijn voeten, het ritme van mijn ademhaling en verder alleen maar stilte. Oorverdovende stilte.
Ik genoot me te pletter.
En het drong tot me door dat metertjes, cijfertjes en schema’s een mens (zeker dit mens) niet gelukkig maken. Net zo min als het streven naar steeds verder, steeds sneller.
Sindsdien gun ik mezelf Slow Run.
Hoe slow is slow?
Slow betekent voor mij: Uit de rush van alledag stappen. Onthaasten. Je zintuigen openzetten. Horen dat de vogeltjes fluiten. De prachtige kleuren van het bos in je opnemen, ieder seizoen weer. Voelen hoe het zachte briesje over je huid streelt. En ook: Aandacht voor jezelf. Van geleefd worden naar leven! Soms ook van midden in de shit zitten naar een plek voor jezelf tussen de bomen, die je letterlijk omsluiten en afscheiden van die shit, waardoor je alles ineens in een ander perspectief ziet. Waardoor je kunt relativeren. Ineens blijkt het allemaal niet eens de moeite waard te zijn om je zo druk over te maken, om zo boos of verdrietig over te zijn. Ze doen maar! Ze leiden (of: lijden) hun leven maar op hun manier. Mij maken ze niet meer gek!
Uiteraard loop je dit mentaal versterkende en ontspannende effect van Slow Run mis als je met je aandacht vooral bij je sporthorloge zit. Laat dat ding lekker thuis! Laat je ademhaling, je hartslag voor zich spreken. Voelt dat goed en comfortabel, dan zit je goed. Loop je ongemakkelijk te hijgen, dan ga je te snel.
Slow Run is dus ook een manier van lopen waarbij je niet “te snel” loopt. Wat is dan het ideale looptempo?
Dat is per persoon verschillend. Voor mij persoonlijk geldt een Slow Run “snel”heid van ongeveer 8 kilometer per uur. Heb je een betere loopconditie dan ik, dan kan een wat hoger looptempo jou toch de Slow Run ervaring geven. Beginnende slow runners lopen 5, 6, 7 kilometer per uur. Bepalend is niet het cijfertje op de teller dat je looptempo aangeeft. Bepalend is je ademhaling. Voelt je ademhaling comfortabel, ben je niet buiten adem, kun je nog in hele zinnen praten tijdens het lopen? Dan heb je het voor jou ideale Slow Run looptempo te pakken.
Techniek
Heel blessuregevoelig is Slow Run niet. Door je lagere snelheid hoeft je lichaam immers geen harde klappen op te vangen. In die zin is het belang van een goede looptechniek wat minder groot dan wanneer je op snelheid loopt. Loop je echter langere afstanden, dan moet je je lichaam wel leren om de belasting goed te kunnen dragen. Een goede looptechniek draagt bovendien bij aan de optimale beleving van plezier en ontspanning tijdens het lopen!
Volgende week geef ik je drie Slow Run looptechniek tips.
Veel loopplezier!